Valley of Fire & Las Vegas

We zijn vroeg wakker. Zeg maar gerust, héél vroeg wakker.
Een stel idioten met van die gele bouwhelmpjes op hebben een Caterpillar 328D LCR gehuurd en staan ermee, naar hartenlust, op de rotsige ondergrond in te hakken.

     

Dat geeft me toch een kabaal!!
En dat alles omdat ze naast ons hotel een nieuw complex aan het bouwen zijn.
Stelletje mafkezen!!

Maar goed. We hebben een dingetje.
We hebben teveel dollars over voor de resterende dagen.
Paniek!! Wat nu?!?
We gaan niet naar Zion National Park. Sowieso moeten we dan ruim een half uur terugrijden in de richting waar we vandaan komen en niet naar toe moeten en de toegang tot het park is gratis omdat we de National Park Pass hebben. Zo komen we natuurlijk nooit van onze dollars af.

     

We gaan naar Valley of Fire. Dat is ook zo’n National Park maar daar moet je voor betalen. Om de één of andere manier kunnen we voor dit park onze National Park Pass niet gebruiken.

     

Sowieso ligt Valley of Fire wel op de route richting Las Vegas. Dus dat is wel handig.
We hebben nu een flink aantal parken gezien maar ook Valley of Fire is echt de moeite waard.
Valley of Fire is zo’n slordige 150 miljoen jaar geleden gevormd. Men beweert zelfs dat er dino’s hebben rondgelopen.

     

Het park dankt zijn naam aan de rode rotsformaties en de enorm hoge temperatuur.

     

De temperatuur ten tijde van ons bezoek ligt zo rond de 38 graden. En dan staat er ook nog een stevige warme, droge wind alsof onze Lieve Heer met een föhn staat te blazen.

     

Via waarschuwingsborden wordt dan ook geadviseerd veel water te drinken en om niet te gaan ‘hiken’.

     

Caroline heeft zichtbaar last van de hitte. Ze weet niet meer waar we onze auto geparkeerd hebben terwijl die vlak achter haar staat.
Ten opzichte van de andere parken is Valley of Fire toch wel het kleinste park.
Tijdens ons bezoek van een paar uur kunnen we alle bezienswaardigheden bezoeken.

     

Op sommige plaatsen hebben de rotsen heel aparte kleuren die als het ware op elkaar gelegd zijn.
De 4000 jaar oude rotstekeningen op Atlatl Rock trekken veel bezoekers.

     

Op borden lees je dat de rotstekeningen een reflectie zijn van het verleden en de levenswijze van de Native American. Maar aan de andere kant weet men niet de exacte betekenis van deze tekeningen.

     

Die snap ik niet. Jij? 

     

We sluiten ons bezoek af met een paar foto’s van de Natural Arch.
Via lange hobbelige wegen laten we de rotsige landschappen achter ons.
In de verte zien we Las Vegas steeds dichterbij komen.

     

We worden verwelkomt door een leger aan zwervers aan de rand van de afrit van de snelweg.
Oh ja. We hadden nog dat probleem van teveel dollars.
Terwijl de zwervers doorgaan met niets doen gaan wij door naar de nabij gelegen Premium Outlet. Op een steenworp afstand zie je de Stratosphere staan.

     

Na een paar uur in de Outlet zijn we merkbaar opgelucht. Het is ons gelukt om de voorraad dollars drastisch te reduceren. Dat voelt goed. Daar knap je van op.
Nadat we de auto hebben ingeleverd (we hebben 3302 miles afgelegd) storten we ons in het bruisende leven van Las Vegas.
Enorme casino’s onder de hotels trekken massa’s mensen aan.
Rond de tijd dat wij denken aan onze eerste kop koffie hebben gokverslaafden een plek gevonden achter één van de honderden eenarmige bandieten of aan een roulettetafel.

     

We vragen ons af waarom men hier op de vroege ochtend, massaal, naar het WK zit te kijken.
Is dat niet een beetje vroeg voor een potje voetbal?
Vanuit luie stoelen heb je zicht op een enorme wand met, ik denk wel, 50 televisieschermen.
Je kunt wedden op de wedstrijden, blijkt.
Ken je de M&M winkels? Die knoeperts? Vier verdiepingen vol met alles wat maar met dat bekende snoepje te maken heeft.

     

Wij kennen ze wel. En toch gaan we elke keer weer naar binnen. “…ff kijkuh…”.
En dan ook weer ff snel op de foto.

     

Bij Bellagio vinden we een plekje in de schaduw van waaruit we een goed uitzicht hebben op de wereldberoemde fonteinen. Kijk ook ff naar het filmpje. Dan lijkt het net of je er ook bent en kun je voelen wat we allemaal moeten doorstaan. :-)
We doen, nu we toch in Vegas zijn, gelijk even een sprongetje naar Italië.

     

Tot in detail nagebouwd.
Dan ook maar gelijk Parijs bezoeken en weer door.

     

Als je heel veel mensen in een stad loslaat dan heb je er altijd individuen bij die, misschien ongewild, opvallen. We hebben er een paar kunnen spotten.

     

In veel hotels treden hedendaagse artiesten op. Maar ook de grondleggers van de hedendaagse muziek doen nog goed mee.

     

Wat denk je van Rod Stewart, Lionel Richie of Celine Dion?
Ze treden hier allemaal op. Er gaan geruchten de ronde als zou Elvis ook nog elke avond optreden.

     

Cirque du Soleil heeft aan de Strip vaste locaties waar ze verschillende shows opvoeren.
Niet eens per jaar op één plek zoals bij ons op P2. Nee, hier kun je naar wel zes verschillende shows op verschillende tijdstippen. Dag in, dag uit.
Wij sluiten onze eerste 24 uur in Vegas af met de voorstelling van “O”.
Ja, zo heet die. Ga maar koekelen.
Foto’s maken mag niet. Jammer, hè?
Van alle Cirque du Soleil voorstellingen die we de afgelopen jaren gezien hebben is “O” toch wel één van de allermooiste.

     

Las Vegas heeft veel te bieden. Meer dan dat ik er over kan vertellen.
Bekijk de foto’s lekker op je gemakkie.
Voor we weer teug gaan naar Nederland zal ik me nog wel een keer melden.

Doe ze de groeten.