Aankomst in San Francisco en bezoek Alcatraz

Hoi,

We zijn d’r.
Afgelopen maandag zijn we met zo’n dikke Airbus naar San Francisco gevlogen.
Voor ons is het even wennen. Wij zijn namelijk 9 uur jonger geworden.
Er gaat een wereld voor ons open.
Dat vliegen met British Airways is trouwens een aanrader.
En vooral als je dan met een Airbus vliegt.

Je merkt niet eens dat ie op 12 km hoogte met een gangetje van ruim 800 km per uur door de lucht schiet.

En je zit me daar toch lekker? Filmpjes kijken, af en toe wat te drinken vragen. Het is prima uit te houden op grote hoogten.
Eenmaal op de luchthaven van San Francisco wordt ons geduld nog één keer op de proef gesteld.
De Security krijgt in één keer 500 man uit één vliegtuig voor hun loketjes. Dat is niet te doen voor ze.
Als we eenmaal onze koffers hebben gaan via ‘Door 4’ naar onze Shuttle die ons naar het hotel zal brengen.
Met een kleine 20 minuten zijn we d’r.
Inchecken en gelijk de hort op. Het is bij ons dan al 7 uur in de avond. Pas, bedoel ik. Het is bij ons 'pas' 7 uur.
Natuurlijk zijn we brak van de reis. We zijn iets van 22 uur in de weer geweest.
Bij de eerste de beste tent stappen we naar binnen. Tad’s Steakhouse. Sluiten die tent.
Gortdroge kip, rauwe burger en een bak sla waar een konijn zijn kop voor zou wegdraaien.
We vinden het best. Eenmaal terug in het hotel ruimen we de boel een beetje op en kijken nog wat tv. We schrikken wakker zodra we merken dat we zomaar in slaap vallen.
Morgen naar Alcatraz. Vroeg eruit. We doven de lampen.

ALCATRAZ

Dat is echt gaaf. Iets wat zover weg leek heb je nu binnen handbereik.
Met de tram rijden we naar Pier 33.
Daar heb je het opstappunt van de boot naar Alcatraz.

Binnen 20 minuten ben je op het eiland. In het begin merk je niet zoveel van alle verhalen en complottheorieën die er rond gaan van Alcatraz. Naar mate je meer door de gebouwen heen slentert en verhalen leest bekruipt je steeds meer het gevoel dat hier zich toch wel het een en ander heeft afgespeeld. Het hoogtepunt is natuurlijk het Cellhouse. Als ze die hokkies uit dat Cellhouse nou ook eens in Nederland zouden gaan gebruiken. Ik denk dat de criminaliteit heel snel zal dalen.

Gevangenen hadden de beschikking over een oppervlakte van anderhalf bij iets meer dan 2 meter. Daar stond dan je toiletpot en je bed in met een wastafel en twee opklapbare tafeltjes aan de uur.
Je krijgt de cellen te zien waar de acht bewakers ten tijde van de opstand van 1946 waren opgesloten en waarin ze in koele bloede één voor één zijn doodgeschoten.
Ook de cellen waar Frank Morris en de broers John en Clarence Anglin in hebben gezeten maken het verhaal nu compleet.

In hun bed zie je de destijds gebruikte poppen liggen en je ziet de gaten in de muur die de drie bekendste criminelen naar hun vrijheid hebben geleid.
De eetzaal, met als bijnaam de Gas chamber als gevolg van de aanwezigheid van traangas om opstandige gevangenen in bedwang te houden, was de gevaarlijkste plek van Alcatraz. Ruim 200 gevangenen hadden tijdens het eten ineens de beschikking over wapens; zoals de bewakers dat bestempelde.  Elke vork en lepel en elk mes werd een, voor de bewakers, potentieel dodelijk wapen.

In de Recreation Yard, oftewel de luchtplaats, waan je jezelf heel eventjes een crimineel. Je kunt er heerlijk ijsberen. Als je goed om je heen kijkt dan herken je bepaalde sets uit de film.
Oh ja: de film Alcatraz is niet op Alcatraz opgenomen.
Ons bezoek aan Alcatraz sluiten we af met een rondgang langs het Lighthouse en het huis van de gevangenisdirecteur.
Het Lighthouse wordt nog steeds gebruikt. Van het huis van de directeur staan alleen de buitenste muren nog overeind.
Weer terug aan wal gaan we naar de bekende Pier 39 ook wel Fishermans´s Wharf genoemd.
Die ligt, inderdaad, slechts 6 pieren verder dan die van Pier 33.
Op Pier 39 vind je veel eettentjes, restaurants en barretjes maar ook winkeltjes met troep wat door moet gaan als souvenir. Ja, ook de Christmas Store is open. We gaan even naar binnen; anders zijn ze helemaal voor niks opengegaan.
Heel leuk zijn de See Lions bij het K-Dock.

Wat maken die beesten een kabaal. Het trekt enorm veel bekijks. Veel van die beesten liggen heerlijk van de zon te genieten, andere vechten om………helemaal niets. Denk ik.
Vanaf de pier lopen we naar Lombard Street. Voor dat je er bent moet je me toch een partij klimmen!! Maar goed. Als je er eenmaal bent dan ben je dat snel vergeten.
Goed, Lombard Street. Wat kan ik daarover vertellen. Weinig. Het is leuk om gezien te hebben.
Als je er woont moet je veel trappen lopen. En ook deze straat is enorm steil.
Na wat foto´s geschoten te hebben gaan we naar de dichtstbijzijnde halte van de Cable Car.

Die rijdt namelijk langs Lombard Street en heeft zijn halte om de hoek bij ons hotel.
Oh ja: In San Francisco betaal je een SF Health fee. Dat is een toeslag voor elke 5 dollar die je uitgeeft in een restaurant. Daar moet je 50 dollar cent extra op toeleggen voor de vele zwervers in de stad.
Dat wetende kan ik nu met een gerust hart elke zwerver negeren wetende dat ik mijn bijdrage elke dag weer netjes heb geleverd.
Morgen gaan we fietsen. Dat wordt lachen.

Wordt vervolgd.