Los Angeles & Palm Springs Aerial Tramway.

Jullie hebben vast een paar vervelende dagen achter de rug.
Helemaal geen teken van leven vanuit de US of A.
We hadden geen Internet. Vandaar.

Ik ga het goed maken. Laten we beginnen met lekker decadent te doen. We verblijven namelijk twee nachten in een hotel aan Sunset Boulevard in het midden van Los Angeles. 

     

Je kent ‘m vast wel. Die hele chique boulevard die je wel eens op televisie ziet en van waaruit je zo Beverly Hills in wandelt. Poepsjiek toch?
En daar houdt het dan ook mee op.
Wij zitten aan de oostkant van L.A. Onze kamer kijkt uit op het Hollywood sign. Er staat alleen een huis voor. We zien er dus helemaal niks van.

     

Ook hier, in het Oosten van L.A. zie je veel mensen die ver beneden de armoedegrens moeten zien te overleven met het verzamelen van lege petflesjes en platgetrapte Cola blikjes. Wat ze ermee doen? Geen idee. De hele dag zeulen ze met die zakken vol met troep door de stad.
Zijn er nog positieve dingen te melden? Jazeker!!!



De hotelkamer is eenvoudig maar heel netjes.
Ze hebben het hele boeltje gerenoveerd.
Je kunt de verf nog ruiken.
Oh ja; nog één dingetje en dan hou ik op met zeuren. Ze hebben gratis Internet in het hotel. Moet dat het wel doen!!! Stelletje techneuten.
In de buurt zoeken we een, voor Amerikaanse begrippen, redelijk restaurant. De keuze beperkt zich helaas tot een Mac, een Subway, een Panda Express, een Starbucks of één of ander Aziatisch georiënteerd etablissement.



Na een half uur tippelen komen we er achter dat bij ons hotel ook een restaurant ligt. Dat ding heet Dreams. Daar hebben we toch lekker gegeten? En ook gewone Europese porties. Dus mocht je ooit in Los Angeles uitkomen dan moet je echt naar Dreams gaan.
Als je in L.A. bent dan kom je er niet mee weg om geen bezoek te brengen aan Hollywood Boulevard.

               

Da’s die straat waar ze allemaal sterren met namen van bekende zangers, filmsterren of andere boeven in de stoep hebben ingemetseld.
Aan elke kant van de straat liggen er 1500!!
Ik heb van elke ster een foto gemaakt. Ik laat de foto zien en zal er in het kort iets over vertellen.

     

Natuurlijk niet!. Daar hebben jullie toch geen tijd voor.
Jullie moeten morgen weer werken.
De Hulk, Spiderman en Superman willen maar wat graag met je op de foto. Dat kost je dan wel $5. En ik ben er achter gekomen dat het nog niet eens de echte zijn.
Het zijn gewoon gasten in een pakkie.

     

Bij Madame Tussauds komen we Marilyn Monroe tegen.

     

Ze lijkt net een pop van was.
King Kong krijgt Mieke en Caroline te pakken. Gelukkig is het alleen maar om de dames schrik aan te jagen en voor de foto.



Ze mogen weer gaan.
Wil je een souvenir van Hollywood kopen dan kun je dat het beste doen bij La La Land.

     

Van Oscars tot aan Batman suits, van hoedjes tot aan maskers van engerds uit de filmindustrie.
Je kunt het er allemaal krijgen.
We willen zoveel mogelijk zien in zo min mogelijk tijd.
Dat wordt dus een tour met een bus door Los Angeles.



Dat wordt lachen.
Als eerste rijden we naar een punt van waaruit je het Hollywood sign kunt zien.
De andere kant op zie je L.A. liggen met z’n skyline en de Highway dwars door de stad heen.

     

We rijden door de straat waar Halloween is opgenomen.

     

Bij nummer 1536 heeft Jamie Lee Curtis als een gek aan staan kloppen, gillend om hulp omdat een of andere psychopaat achter haar aan zat. Omdat ze niet open deden is ze doorgerend naar het naastgelegen huis. Nummer weet ik niet. Hoe het afgelopen is? Geen idee. Was wel spannend, toch?



Aan Carlwood Drive stoppen we bij het huis waar Michael Jackson is gestorven. We zien alleen het hek.



Van de roze villa van Christina Aguilera zien we alleen het hek.



Van het huis van Dr. Phil is meer te zien.



Als sluitstuk het huis van Steven Spielberg boven op de heuvel.
Zo'n tour is leuk maar van wat ze je beloven komt niks terecht.
Van waar de beroemdheden wonen krijg je alleen het hek van hun landgoed te zien. Weer een ervaring rijker.
Beroemdheden bekijken maakt hongerig.

     

Bij Snow White Cafe kunnen we één pizza met z’n drieën delen. Dat is maar goed ook.



Dat ding heeft een doorsnee van bijna 1 meter.
Cupcakes. Dat moet je natuurlijk een keer gezien hebben. En dan bedoel ik niet alleen maar op tv.

     

Het is net of je de set inloopt. Alleen de hoofdrolspelers zijn er niet.
Als Disney fan rijden we langs de voormalige woning van Walt Disney.
Niets herinnert er meer aan dat hier ooit de man gewoond heeft die aan de wieg gestaan heeft van een magisch imperium.
Los Angeles verlaten zónder het bewijs dat je er geweest bent, dat kan niet.
We gaan op zoek naar een manier om zo dicht mogelijk bij het Hollywood sign te komen.

          

Wat denk je? Dat is natuurlijk gelukt. Gaaf, toch?

Richting Joshua Tree gaan we, nadat we Los Angeles verlaten hebben, als eerste naar de Palm Springs Aerial Tramway.

     

Da’s gaaf. Met een enorme kabelbaan ga je naar een hoogte van ruim 2500 meter.
De vloer in de gondel, world’s largest rotating floor, draait langzaam rond. Je hoeft dus niet te vechten voor het beste plekje.

     

Er gaat zo’n 80 man in de gondel.
De gondel die dan al in het Valley Station staat heeft de grootte van een speldenknop.
Boven, in het Mountain Station, heb je uitzicht over de ‘desert’.
Je kunt mijlen ver kijken.

     

Daarna stap je zo het Mount San Jacinto State Park binnen.
Op onze slippers gaan we de Desert View Trail doen. Dat kunnen wij wel.

    

Bij de diverse ‘notches’ heb je een enorm wijds uitzicht over de ‘desert’.

     

Even lijkt het compleet uit de klauwen te lopen.



Caroline weet nog net op tijd een rotsblok, dat naar beneden s komen rollen, tegen te houden. We hadden het nooit overleefd.
Ik struikel vervolgens over m’n eigen benen en stort zo van een rots de diepte in.



Ik weet me nog net op tijd vast te grijpen.
We willen bijtijds in ons hotel in Indian Wells zijn. De tijd vliegt voorbij. Rond de klok van 7 uur komen we aan bij Renaissance Resort & Spa.



Een mega groot hotel. In vergelijking met de vorige hotels is dit gewoon te groot, veel te massaal. Maar dan heb je wel van die knaapjes voor de deur voor je koffers. “Laat maar zitten, er zitten wieltjes onder m’n koffers”. Dat scheelt mij weer ‘two bucks’. En ‘valid parking’ is ook niet nodig. ’Public’ parking is de rij ernaast. Dat stuk loop ik wel. Dat scheelt me weer ‘two bucks’.

Tot zover maar weer.
Check ook de foto’s in het Album. Binnenkort heb ik wat filmpjes voor je.
Veel plezier.
Zodra ik weer een Internet verbinding heb horen jullie weer van me.

Oh ja. Leuk dat jullie ons volgen. Enorm bedankt.