New Orleans
27 mei 2019 - New Orleans, Louisiana, Verenigde Staten
Hoi.
We zitten in New Orleans.
Vanaf Lafayette, waar we gisteren waren, een stuk van 160 miles overbrugt. En dan met de nadruk op 'overbrugt'.
We hebben de Lake Pontchartrain Causeway genomen om in New Orleans te komen.
Met ruim 38 kilometer is dit de op een na langste zeebrug ter wereld.
De brug is opgebouwd in kant en klare wegdelen. Dat merk je met het rijden.
Het is alsof je 38 kilometer lang op een hobbelpaard zit.
Ik heb een filmpje gemaakt om een indruk te geven. Kijk maar even. Klik hier.
Aangekomen in het Wyndham hotel in Royal St. laten we de auto wegzetten door een African American.
De koffers worden uitgeladen en door weer een andere African American naar onze kamer, we zitten op 9 hoog, gebracht.
Dat went snel die verwennerij door onze African American medemens.
We zitten aan de rand van het French Quarter.
Om de hoek ligt Canal Street. Dat is handig want dan zitten we dichtbij de trams waarmee
je voor 3 dollar de hele dag kunt rondtoeren.
Omdat we vroeg in New Orleans zijn gaan we de buurt verkennen.
We zijn nog geen 100 meter op pad of we struikelen weer over de zwervers. Om de tien meter kom je er wel eentje tegen.
De een staat doelloos voor zich uit te staren of is het spoor compleet bijster. Het spoor dat ie ook nooit meer zal vinden.
De ander ligt volledig buiten westen ergens in een hoek van een portiek te slapen.
Het zelfde hoekie waar zijn collega zwerver net nog heeft staan zeiken.
Kinderen zitten met drumsticks, en dan niet die dingen die je uit de frituur haalt, op omgekeerde emmers te drummen om zo een paar dollars te verdienen.
Met de saxofoon wordt ook een poging gewaagd om de afslag naar de weg van succes op te gaan.
Andere doen een paar kunstjes 'for a few bucks'.
Alcohol stroomt hier rijkelijk. Veel mensen zijn zo richting het eind van de dag al redelijk aangeschoten.
Op elke straathoek verandert constant het kleurenpalet aan aroma's dat telkens je neusgaten weet te vinden.
De ene keer overheerst de geur van urine vermengt met die van wiet.
Dan wint de geur van stinkende vuilcontainers het weer.
Daarmee hebben we al snel een heel ander beeld van New Orleans.
Het zou de stad van de jazz moeten zijn met gezellige barretjes en goeie restaurants.
Die hebben ze er ook maar de vuiligheid en armoede overheerst.
Op plaatjes op internet zie je niet wat wij zien en lijkt het of New Orleans het walhalla is.
Het idyllisch imago is bij ons al snel verdwenen. Misschien moeten we eerst dronken en/of stoned worden.
Wat wel mooi is zijn de bekende huisjes met de bijzondere ijzeren hekwerkjes.
Ik heb er een paar op de gevoelige plaat vastgelegd.
Heel typisch voor New Orleans zijn de bovengrondse begraafplaatsen.
Ze schijnen hier de overledenen bovengronds bij te zetten.
Begraven schijnt niet mogelijk te zijn vanwege de moerasachtige ondergrond.
Dat lijkt mij juist ideaal.
Gat in de grond, de overledene (lees: je grootste vijand) d'r in en die zakt in de loop der jaren steeds dieper het moeras in.
We hebben zo'n bovengrondse begraafplaats bezocht. Heel bizar.
De muren van de begraafplaats doen tevens dienst als laatste rustplaats. Aan de kant van begraafplaats zelf krijgen de overledenen een prominent plekje in de muur.
Mede door orkaan Katrina is er veel schade aan de begraafplaats en de graven ontstaan.
Sommige schade is nog niet hersteld.
Van één graf was zelfs de inhoud, weliswaar met wat moeite, deels te zien.
Wat opviel is dat je aan veel graven kunt zien welk beroep de overledene bij leven uit heeft geoefend.
Zo zie je op de eerste foto, hieronder, het graf van een zwemleraar. Hij is thuis, zijn slippers staan voor het graf.
De volgende foto laat zien dat hier een heel slechte metselaar ligt. Het hele zootje is nagenoeg ingestort.
Die 'Lange'; ligt er ook.
We bezoeken het graf van de bloemist. Gezellig. Altijd een bloemetje voor de deur.
Mario, ooit eigenaar van een florerend pizza restaurant, ligt begraven in zijn eigen oven.
Slachtoffers van een dagje uit, dat fataal is afgelopen, zijn opgestapeld op de foto meest rechts.
Genoeg van al deze tragedie gaan we met de tram New Orleans in vogelvlucht bekijken.
Voor 3 dollar mag je de hele dag met de tram mee.
Op deze manier zie je veel van New Orleans.
De drukte, de rustige buurten, de armoe en de rijkdom.
Filmpje zien? Klik hier.
Na een dag op de been in de vele verschillende wijken sluiten we onze vakantie af met een etentje in het restaurant van het hotel.
We gaan koffers pakken. Morgenvroeg moeten we inchecken.
'Check in on the airport' roept de app van American Airlines.
Het zit erop.
Om heel eerlijk te zijn; ik had me meer voorgesteld van deze reis.
Op internet heb ik nagenoeg alleen maar positieve verhalen gelezen over de plekken die we bezocht hebben.
De slavernij en de geschiedenis. In veel dingen zie je nog steeds dat de donker gekleurde mens vanuit mijn oogpunt, nog steeds de ondergeschikte persoon is.
In dat hele dure restaurant van een paar dagen terug liep een African American gedurende onze aanwezigheid alleen maar glazen te vullen met water.
Later mocht ie ook gaan afruimen. Echt van die klusjes waar je blij en gemotiveerd wordt. Not!!
De blanke man, daarentegen, neemt de bestellingen op, schenkt wijn in en serveert het diner.
Naarmate we verder naar het zuiden afzakten hebben we gezien dat het verschil tussen blank en zwart steeds groter werd.
In de kleine dorpjes en de buitenwijken van de wat grotere steden wonen voornamelijk donkergekleurde mensen.
Vaak leven ze in erbarmelijke omstandigheden. Hun huizen zijn oud en soms gewoon aan vervanging toe.
De vervuiling van de straten en pleinen is op sommige plaatsen enorm.
Oude onbewoonde huizen en schuren staan weg te rotten. Winkels die gesloten zijn blijven leeg en worden niet gesloopt.
De verloedering is voor ons soms niet te bevatten.
Om van de ene naar de andere plaats te komen moet je echt heel lang over saaie stukken asfalt rijden.
De Natchez Trace Parkway, bijvoorbeeld.
Dat was een aanrader. Als je van de 60 kilometer er een stuk of 30 op hebt zitten dan geloof je dat wel.
Great River Road oftwel Highway 61, langs de Mississippi, zou je langs leuke plaatsjes leiden. Ik heb ze niet gezien.
Enige afwisseling die ik zelf heb moeten toevoegen is een uur of anderhalf lekker op de linkerbaan rijden.
Dat kan en mag daar gelukkig.
New Orleans. Het was leuk om er een keer geweest te zijn.
Naast alle positieve verhalen die je er over kunt lezen moet je ook de verloedering, de zwervers en
de vieze lucht van urine en vervuilde straten meenemen om een realistisch plaatje te krijgen.
Atlanta, Natchez, Gatlinburg, Memphis met Bealestreet en Tupelo, Graceland en
de plek waar Martin Luther King is vermoord.
Dat waren interessante plaatsen om te bezoeken en ook de moeite waard.
Vooral de wetenschap dat je bij de eerstvolgende verjaardag mee kunt praten over waar Elvis begraven ligt
geeft je een behaaglijk gevoel.
Tenslotte nog even mijn beklag over de kosten.
Voor nagenoeg alles moet je diep in de buidel tasten.
We hebben een flink aantal attracties niet gedaan vanwege te hoge kosten.
Ter illustratie: als je op één dag de aangeprezen oude landhuizen zou bezoeken, en dat zijn er maar 5, dan ben je voor drie man 225 dollar kwijt.
Graceland full pack? 170 dollar per persoon.
Dus heb je zelf plannen om die kant op te gaan vraag ons dan om advies. We geven het graag.
We hebben het gezien en ervaren. "We've been there, seen it, but ain't got a T-shirt". Ik wil 't ook niet hebben.
Leuk dat jullie er weer bij waren.
Bedankt voor al jullie leuke reacties waarvan sommigen me kippenvel bezorgden. Gaaf!
Tot een volgende keer en tot gauw in m'n ouwe, vertrouwde en kouwe kikkerlandje.
Greetz Ireen
Jammer dat New Orleans zo achteruit gegaan is. Toen ik er veel jaren geleden was, was het echt gezellig en bruisend en veel gebeurde gezellig op straat (geen zwervers). Enfin toch ook veel leuke dingen gedaan, al viel de reis in zijn geheel wat tegen begrijp ik. Mochten wij die kant nog opgaan, dan zullen we jullie zeker om advies komen vragen. Inmiddels zijn jullie weer thuis en hebben Caroline en ik vanmorgen weer heerlijk gezwommen ... oh nee, dat heb ik gedroomd. In elk geval tot gauw ! Liefs Jolande & Hans
Benieuwd naar de volgende reis.